ดนตรีแสนสุข

อี๊ด ฟุตบาท ศิลปินตัวจริง

คนที่สนใจการวาดภาพหรือภาพเขียนจะต้องรู้จัก วินเซนต์ แวนโก๊ะ จิตกรชาวฮอลแลนแนว Impressionism เป็นภาพวาดที่ต้องใช้ความชำนาญสูงเพื่อที่จะเก็บภาพบรรยากาศในขณะนั้นให้ได้คล้ายกับการถ่ายภาพในปัจจุบัน ในสมัยนั้นยังไม่มีกล้องถ่ายรูป แวนโก๊ะ ไม่เคยขายภาพวาดของตนเองได้เลยในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ ทำได้เพียงเอาภาพวาดไปแลกอาหารประทังชีวิตให้รอดไปได้ในวันนั้น แต่หลังจากที่เขาเสียชีวิตไปแล้ว 97ปี ภาพวาดดอกทานตะวันมีมูลค่า 40ล้านเหรียญสหรัฐ หรืออย่าง เซบาสเตียน บาค คีตกวีชาวเยอรมัน ผลงานของเขามามีชื่อเสียงเมื่อเขาเสียชีวิตไปแล้ว 100ปี อาจารย์เฉลิมชัย โฆสิษพิพัฒน์ บอกว่าศิลปินจะทำงานล้ำหน้าไปก่อนยุคสมัยเสมอ แล้วประชาชนจะมาเข้าใจงานของศิลปินได้หลังจากถึงเวลาของมัน

อี๊ด ฟุตบาท มีพ่อเป็นข้าราชการที่หวังจะให้ลูกได้มีหน้าที่การงานดีเหมือนตนเอง แต่เมื่อรู้ว่าลูกชอบอะไรก็ไม่ได้พยายามจะบังคับให้ลูกต้องไปในทางที่ตนเองต้องการและได้พาลูกจากจังหวัดนครพนมเข้ามาเรียนช่างศิลป์ที่กรุงเทพ แม้กระนั้นพ่อก็ไม่เคยพอใจในสิ่งที่ลูกทำ เขาเขียนการ์ตูนเล่มละบาทเพื่อหารายได้ช่วยพ่อแม่ และได้เขียนหนังสือแบบเรียนประกอบภาพที่ได้รางวัลระดับประเทศมาหลายเล่ม ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูก อี๊ด ได้กีตาร์ยี่ห้อ JoJo จากพ่อในราคา 150บาท จากเงินเดือนพ่อเพียง 450บาทต่อเดือนในสมัยนั้นแสดงให้เห็นถึงความรักของพ่อที่มีต่อลูกแม้ว่าลูกจะไม่ได้เป็นอยากที่ตนเองปรารถนาก็ตาม

เพลงจดหมายถึงพ่อ เป็นเพลงที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียง เพลงนี้แต่งขึ้นจากเด็กผู้หญิงข้างบ้านของเขาได้เขียนจดหมายถึงพ่อตนเองที่ไปทำงานในต่างประเทศ จดหมายเขียนด้วยลายมือของเด็กที่พึ่งหัดเขียนหนังสือตัวอักษรจะใหญ่จึงมีหลายแผ่น เนื้อเพลงจึงออกมาเป็น “หนูไม่ขอบ้านหลังใหญ่ ขอเพียงได้ขี่หลังพ่อเท่านั้น” คุณสุเมธ พิธีกรในยูทูบบอกว่า เขาร้องไห้เลยเมื่อได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรก (ขณะที่ผมพิมพ์บทความนี้ก็น้ำตาจะซึ่มไปด้วย) คุณอี๊ด อธิบายว่า เพลงนี้ต้องการจะเล่าว่า ทำไมพ่อต้องทิ้งลูกทิ้งเมียไปเพื่อเสี่ยงโชคต่างแดนโดยไม่รู้ว่าไปแล้วจะได้เงินกลับมามากพออย่างทีต้องการหรือป่าวและทิ้งครอบครัวให้หว้าเหว่ขาดความอบอุ่น

เขาวาดภาพและเล่นดนตรีเปิดหมวกที่สนามหลวงเพื่อหารายได้เลี้ยงชีวิต จนมีลูกผู้หญิงสองคนที่นอนในกล่องกีต้าร์อันเดียวของพ่อ ในขณะที่ลูกคนเล็กอายุเพียงหกเดือน คนโตสองขวบ ชีวิตเหมือนนิยายมีบางวันที่ลูกสาวของเขาเล่าว่าไม่มีข้าวจะกิน พ่อพาไปเก็บดอกแคเพื่อเอามาทำอาหารโดยพาลูกไปด้วยและทำมันให้เป็นเรื่องสนุก ไม่ว่าจะขัดสนอย่างไรเขาพยายามส่งเสียลูกสาวทั้งสองคนให้เรียบจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยมหิดลและจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วิชาเอกไวโอลินและเชลโล

พรสวรรค์ของคุณอี๊ดแสดงให้เห็นในภาพวาดแบบ portrait (ภาพวาดหน้าคน) ภาพวาดดูธรรมดา ลายเส้นสวยงามแต่ทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับภาพได้ด้วยเรื่องราวชีวิตของเขา พรสวรรค์ทางดนตรีส่งมาถึงลูกทั้งสองคน ดูจากการเล่นไวโอลินและเชลโลที่แสดงถึงการฝึกฝนหนักจนเกิดความชำนาญทำให้เล่นตัวโน๊ตได้อย่างแม่นยำไม่มีเสียงเพี้ยนเลย และสำเนียงการสีเครื่องดนตรีทั้งสองชิ้นของลูกสาวสองคนไพเราะมากอย่างที่ไม่ใช่ใครๆ ก็จะสีได้สำเนียงแบบนี้ และลูกทั้งสองได้เคยประกวดวงออเคสตร้าชนะอันดับหนึ่งมาแล้วที่ประเทศเยอรมันในช่วงที่เรียนดนตรีในมหาวิทยาลัย

พิธีกรถามลูกสาวว่า รู้สึกชีวิตลำบากมากหรือป่าว ลูกสาวบอกว่า ชิวิตมันก็มีความลำบากแต่ด้วยความเป็นศิลปินของพ่อที่ทำให้ทุกเรื่องเป็นเรื่องสนุกจึงทำให้ชีวิตมีความสุขไปกับดนตรี

สิ่งที่ศิลปินจะมีคล้ายๆ กันคือ พวกเขาเชื่อมั่นในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่และเชื่อว่าจะสร้างการเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้นในอนาคตได้แม้ว่าในขณะนั้นเขาจะต้องอดมื้อกินมื้อก็ตาม


ถ้าเรารักดนตรี ดนตรีก็จะรักเรา


By LU KK

-บรรเลงคู่ (Duet) ไวโอลิน-เชลโล - https://www.youtube.com/watch?v=VwdcwLNOPKs

5.1 Moving Electronica

--ฟังบน YouTube--

--ฟังระบบ 5.1 ช่องเสียง--