สวนสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ)

ประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ)

สมเด็จพระพุฒาจารย์ มีนามเดิมว่า อาจ ดวงมาลา เกิดที่บ้านโต้น อำเภอพระยืน จังหวัดขอนแก่น เมื่อ พ.ศ.๒๔๔๖ เป็นบุตรนายพิมพ์ และ นางแจ้ ดวงมาลา เป็นบุตรคนที่ ๒ ในจำนวนบุตร ๔ คน และบุตรี ๒ คน

ได้รับการศึกษาเบื้องต้นในสำนักพระอาจารย์หนู และพระอาจารย์ใส ที่วัดศรีจันทร์ ซึ่งเป็นวัดประจำหมู่บ้านโต้น พ.ศ.๒๔๕๙ อายุ ๑๔ ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณร ที่วัดศรีจันทร์ พระอาจารย์หนูเจ้าอาวาสวัดศรีจันทร์เป็นพระอุปัชฌาย์ จากนั้นได้ศึกษาเล่าเรียนหนังสือธรรม แบบอักษรภาคอีสานซึ่งจารึกอยู่ในใบลาน จนมีความรู้ความสามารถพอที่จะสอนคนอื่นได้ อายุ ๑๖ ปี ได้สมัครเข้ารับการอบรมวิชาครูพิเศษ ๖ เดือน ที่โรงเรียนขอนแก่นวิทยาคาร (ขอนแก่นวิทยายน) ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดขอนแก่น จนสามารถสอบไล่ได้วิชาครูเทียบเท่าชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ และได้บรรจุเป็นครูที่โรงเรียนประชาบาลวัดกลาง ตำบลเมืองเก่า อำเภอเมืองขอนแก่น

ต่อมา พ.ศ. ๒๔๖๓ ขณะมีอายุ ๑๘ ปี ได้ลาออกจากครูประชาบาล แล้วมุ่งสู่กรุงเทพฯ เพื่อศึกษาด้านพระพุทธศาสนาและวิชาการด้านอื่นๆ โดยการเดินทางด้วยเท้าจากขอนแก่นเป็นเวลาถึง ๙ วันจึงถึงจังหวัดนครราชสีมา ซึ่งเป็นต้นทางรถไฟเข้ากรุงเทพฯในสมัยนั้น ร่วมกับคณะอีก ๔ รูป เมื่อเดินทางถึงกรุงเทพฯแล้ว ปีแรกได้เข้าพำนักอยู่วัดชนะสงคราม และได้เข้าไปรับการศึกษาพระปริยัติธรรม ณ สำนักเรียนวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎ์ ปีที่ ๒ จึงย้านเข้ามาอยู่ในวัดมหาธาตุฯ

พ.ศ. ๒๔๖๖ ได้อุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดมหาธาตุฯ โดยท่านเจ้าคุณพระธรรมไตรโลกาจารย์ เขมจารีมหาเถร เป็นพระอุปัชฌาย์ ท่านเจ้าคุณพระญาณสมโพธิเป็นพระกรรมวาจาจารย์ และท่านเจ้าคุณศรีสมโพธิ์เป็นพระอนุสาวนาจารย์

การศึกษา.

ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่พระศรีสุธรรมมุนี และเลื่อนเป็นพระราชาคณะชั้นราช ชั้นเทพ ชั้นธรรม ชั้นหิรัญบัฏ ที่พระพิมลธรรม ได้รับสมณศักดิ์ ตำแหน่งอัครมหาบัณฑิต จากรัฐบาลพม่า และเป็นสมเด็จพระราชาคณะที่สมเด็จพระพุฒาจารย์

ผลงานและประสบการณ์.

งานการปกครองคณะสงฆ์
พ.ศ. ๒๔๗๕ เป็นเจ้าอาวาสวัดสุวรรณดาราราม จังหวัดพระนครศรีอยุธนา
พ.ศ. ๒๔๘๔ เป็นสมาชิกสังฆสภา
พ.ศ. ๒๔๘๖ เป็นเจ้าคณะตรวจการภาค ๔
พ.ศ. ๒๔๘๘ เป็นสังฆมนตรีช่วยว่าการองค์การศึกษา
พ.ศ. ๒๔๙๑ เป็นเจ้าอาวาสวัดมหาธาตุฯ และสังฆมนตรีว่าการองค์การปกครอง
พ.ศ. ๒๕๒๘ เป็นสังฆปาโมกข์ ฝ่ายพระอภิธรรมปิฎก สังคายนาพระธรรมวินัย ตรวจชำระพระไตรปิฎกฉบับหลวง เฉลิมพระชนมพรรษา ๕ รอบนักษัตร พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ ๙

งานด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนา
เป็นพระเถระผู้ใฝ่ในความเจริญงอกงามของพระพุทธศาสนาทั้งฝ่ายปริยัติและปฏิบัติ ผลงานของพระเดชพระคุณได้ขจรกระจายไปทั่วโลก และได้สร้างความสัมพันธ์กับประเทศต่างๆ เช่นประเทศพม่า อินเดีย ศรีลังกา อังกฤษ และอเมริกา เป็นต้น อันเป็นเหตุให้พระพุทธศาสนาได้เผยแผ่ไปทั่วทุกมุมโลก

สมเด็จพระพุฒาจารย์ถึงแก่มรณภาพเมื่อวันที่ ๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๓๒ เวลา ๑๑.๑๕ นาฬิกา ณ โรงพยาบาลสยาม กรุงเทพมหานคร รวมอายุได้ ๘๖ ปี กับ ๑ เดือน


ที่มา
http://202.143.137.109/somdej/ars111111.html

......มีคนกระซิบผู้มีอำนาจในสมัยกึ่งพุทธกาลว่า “ให้ระวังพระพิมลธรรมรูปนี้ไว้ให้ดี เพราะในประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยา พระพิมลธรรมเคยทำการปฏิวัติล้มล้างกษัตริย์สำเร็จมาแล้ว” อันธรรมดาว่าคนมีอำนาจ เมื่อจะมีอะไรมาสั่นทอนกำลังก็ย่อมลังเลสงสัย กลายเป็นความหวาดระแวงไป ในที่สุดรัฐบาลเผด็จการของจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ก็ได้ชิงฆ่าพระพิมลธรรมเสียก่อน ด้วยความหวาดกลัวในศักยภาพของพระพิมลธรรมนั่นเอง ข้อหา “ยุยง แนะนำเสี้ยมสอน โฆษณาชวนเชื่อ และมีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ บ่อนทำลายความมั่นคงของรัฐภายในราชอาณาจักร” คือข้อหาครอบจักรวาลที่รัฐบาลเผด็จการซึ่งหนุนหลังโดยคนนุ่งเหลืองห่มเหลืองกังฉินเป็นถึงระดับสมเด็จพระสังฆราช ได้ร่วมกันทำลายพระมหาเถระ ผู้สร้างคุณูปการแก่พระพุทธศาสนาในเมืองไทยอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาพระมหาเถระทั้งปวงในอดีต

มีคำอาฆาตจากสังฆนายกในสมัยนั้นว่า “จะทำพระพิมลธรรมให้เป็นพระมหาอาจ แล้วจะทำพระมหาอาจให้เป็นนายอาจในที่สุด” และสังฆนายกองค์นี้แหละ ที่เคยปรามาสพระพิมลธรรมไว้ต่อหน้า ขณะพาพระภิกษุผู้กำลังจะเดินทางไปศึกษาต่อในต่างประเทศไปกราบลาว่า “ท่านพิมลธรรมเอ๋ย ท่านจะเอาดีไปถึงไหน การพระศาสนาในเมืองไทยเราดีที่สุดอยู่แล้ว” สังฆนายกองค์นี้เช่นเดียวกัน ที่ภายหลังได้รับสถาปนาขึ้นเป็นสมเด็จพระสังฆราช ท่านเดินทางไปประชุมต่างประเทศ แต่ท่านพูด-อ่าน-ฟัง ภาษาอังกฤษไม่ได้ ต้องเอียงหน้าถามบริวาร ครั้นได้ทราบว่าเขาพูดอะไร จะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก ด้วยพระอัจฉริยภาพจึงกล่าวว่า มีช่วงหนึ่งผู้เข้าร่วมประชุมบางท่านได้กล่าวติดตลกขึ้น ซึ่งผู้เข้าร่วมประชุมส่วนใหญ่ได้ปรบมือและหัวเราะกันเต็มห้องประชุม แต่สมเด็จพระสังฆราชของไทยที่อวดว่าการพระศาสนาของเราเจริญที่สุดในโลกกลับฟังไม่รู้เรื่อง ต้องเอียงหน้าถามบริวาร ครั้นไ้ดทราบว่าเขาพูดอะไร จะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก ด้วยพระอัฉริยะภาพจึงกล่าวว่า

“หัวเราะทีหลัง ขายขี้หน้าเขา” ต่อจากนั้นจึงทรงกลับพระทัยส่งเสริมให้พระเณรศึกษาภาษาต่างประเทศ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นทรงขัดขวางและทำลายพระพิมลธรรมมาแล้ว เรื่องนี้ยาวมาก เป็นคดีประวัติศาสตร์ในพระพุทธศาสนาที่น่าศึกษาที่สุด จะว่าหนูล้มช้างก็ว่าได้ เพราะผลปรากฏในภายหลังว่าคณะสังฆมนตรี นับถึงสมเด็จพระสังฆราชในสมัยนั้นต่างใช้อำนาจผิด หรือทำนอกเหนืออำนาจทั้งสิ้น แต่ก็อย่างว่าแหละท่าน เมื่อคนส่วนใหญ่ทำผิดก็ย่อมจะกลายเป็นถูก แต่ถ้าคนส่วนน้อยทำถูก ก็ไม่แน่นักว่าจะถูกจริง ทั้งนี้เพราะมิได้ใช้พระธรรมวินัยอย่างซื่อสัตย์ซื่อตรง เอาแต่เล่นพรรคเล่นพวก เห็นประโยชน์ส่วนตนสำคัญกว่าประโยชน์ของพระศาสนาโดยรวม แม้กระทั่งปัจจุบันนี้ก็ยังมีให้เห็นดื่นไป

อ่านต่อ
http://birdeyeview.multiply.com/journal/item/11/11

สวนสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ)
ต.บ้านโต้น อ.พระยืน จ.ขอนแก่น

ได้เปิด เครือข่ายศูนย์เรียนรู้ ม.ชีวิต สวนสมเด็จพระพุฒาจารย์
โดยเปิดหลกสูตร ป.ตรี สาขา สหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น, การจัดการระบบสุขภาพชุมชน และ การจัดการการเกษตรยั่งยืน

ผู้สนใจสมัครเรียนที่อยู่ในพื้นที่ อ.พระยืน อ.มัญจาฯ อ.ชนบท สามารถสมัครด้วยตนเองได้ที่ คศร.สวนสมเด็จฯ หรือ ที่ ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน ต.พระบุ อ.พระยืน จ.ขอนแก่น





หลวงพ่อ ท้องล้วน ศิริจันโท
เจ้าอาวาส สวนสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ)

ได้สนทนาธรรมกับคณะของ ม.ชีวิต ศรภ.อีสานตอนกลาง (ขอนแก่น)

คนไม่ไปไหน คือผู้รู้
คนที่เดินทางไกล คือคนที่ไม่รู้อะไรเลย
---เล่าจื้อ

ผู้รู้ คือ ผู้ที่รู้ลมหายใจเข้าออกของตัวเอง
คนที่เดินทางไกล คือ ยังไม่รู้จักตนเอง ยังไม่หยุดแสวงหา
หลวงพ่อ อธิบาย

ไปวัด ไปปฏิบัติธรรม
ปฏิบัติธรรม คือไปทำอะไร?? หลวงพ่อ ถาม

ไปวัด ต้องไปเพื่อให้ได้รู้
ไปปฏิบัติธรรม แล้วไม่ได้รู้ ถือว่ายังไม่ได้รู้ถึงธรรมะ
เพียงการสวดมนต์ จะไม่ได้ทำให้รู้

โรงพยาบาล เป็นที่รักษาทางกาย
วัด เป็นที่รักษาทาง จิตวิญญาณ







---รูปหล่อ สมเด็จพระพุฒาจารย์ อาจ อาสภมหาเถระ

เรียนเชิญประชาชนมาร่วมสร้างศาลาปฏิบัติธรรมและศาลารูปหล่อ สมเด็จพระพุฒาจารย์ อาจ อาสภมหาเถระ บนพื้นที่ 77 ไร่